Η ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ: ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ

Μία ιστορία για να δείξουμε στα παιδιά πως ό,τι γίνεται στους άλλους,

τους αδελφούς μας, αφορά και εμάς.

Μία καλή ευκαιρία για συζήτηση περί φιλίας, ανθρωπιάς,

αλληλεγγύης και ενδιαφέροντος για τον συνάνθρωπο.

Σήμερα η Κοινωνία μας είναι στερημένη από τα παραπάνω στοιχεία

τόσο στην προσωπική μας ζωή (προσωπικές, οικογενειακές)

όσο και στις καθημερινές ανθρώπινες σχέσεις

(φιλικές, επαγγελματικές και άλλες)

Ας κάνουμε εμείς την διαφορά, μέσα από τον τρόπο ζωής μας

και το ανιδιοτελές ενδιαφέρον μας για τους άλλους.

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΜΗΝΕΣ: ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΛΑ ΩΡΑΙΑ

Μία ταινία που μας μαθαίνει να τα βλέπουμε όλα θετικά.
Ανοίγει θέμα συζήτησης με τους γονείς και τα παιδάκια τους.

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ:

 

Τι μας λέει η ιστορία του Ρούντολφ, παιδιά;

 

Να ανακαλύψουμε τα δικά μας χαρίσματα και να είμαστε υπερήφανοι για τα δικά μας ιδιαίτερα καλά χαρακτηριστικά. Να μην ντρεπόμαστε γι' αυτά!

Ο καλός Θεός μας έφτιαξε όλους με κάτι ιδιαίτερο, που δεν υπάρχει σε πολλούς άλλους.

Και αυτό μας κάνει να ξεχωρίζουμε.

Ας μην ντρεπόμαστε γι' αυτό αλλά να είμαστε υπερήφανοι και να ανακαλύψουμε την χρησιμότητά του για το καλό το δικό μας και των γύρω μας.

 

Τα δώρα του Θεού δεν υπάρχουν χωρίς λόγο.

Πχ, ένα παιδί με μακριά πόδια τρέχει πολύ γρήγορα και νικάει στους αγώνες δρόμου.

Όταν όμως θέλει να βρει παντελόνι για την ηλικία του, δεν υπάρχει στα μέτρα του.

Ας μην ντρέπεται γι' αυτό.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ

Ξέρετε την ιστορία του τυφλού, παιδιά, που τον θεράπευσε ο Χριστός μας;

Ο τυφλός ήταν τόσο καλός μέσα του και είχε τόσο δυνατή πίστη που ο Χριστός μας θέλησε να τον θεραπεύσει, χωρίς ο τυφλός να του το ζητήσει. Επειδή δεν έβλεπε, ούτε καν ήξερε ότι πέρναγε από κει ο Ιησούς. 

Όταν θεραπεύτηκε, είπε σε όλους στην Συναγωγή (την Ιουδαϊκή Εκκλησία), ότι ο Χριστός ήταν που τον θεράπευσε και ότι τον πίστευε σαν προφήτη.
Οι Φαρισαίοι θύμωσαν. Όλοι φοβόντουσαν την τιμωρία τους. Ο τυφλός όμως όχι. Πίστευε τόσο πολύ στον Χριστό και την δύναμή του που αδιαφόρησε για την τιμωρία. Είπε την αλήθεια. Χωρίς φόβο. Και τελικά οι Φαρισαίοι όχι μόνο δεν τον τιμώρησαν αλλά τον άφησαν να φύγει, βρίζοντάς τον. Ε, και λοιπόν;
Μετά από αυτό ο Χριστός τον πλησίασε και του είπε ξεκάθαρα ότι Αυτός ήταν ο Γιος του Θεού. Και ο τυφλός Τον προσκύνησε.

Το ίδιο ατρόμητα και θαρραλέα είσαστε και εσείς, παιδιά, όταν δεν φοβόσαστε να κάνετε τον σταυρό σας, ή να πάτε στην Εκκλησία ή στο Κατηχητικό, ακόμα και αν τα άλλα παιδιά σας κοροϊδεύουν. Ε, και; Τι μπορεί να μας κάνει λίγη κοροϊδία;

Μόνο με το θάρρος της ψυχής μας και την πίστη θα μας πλησιάσει ο Χριστός. Και όποτε Τον καλούμε, είναι κοντά μας για να μας δώσει θάρρος, να μας κάνει άφοβους, καλύτερους, πιστότερους.

(Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για το θαύμα του Ιησού και την θεραπεία του τυφλού, κοιτάξτε εδώ και εδώ.)

Η ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ

Παιδάκια, όταν παίζετε τυφλόμυγα σκεφθείτε: Πόσο δύσκολα μπορεί να είναι τα πράγματα για έναν τυφλό; Πόσο άσχημα θα πρέπει να νοιώθει αυτός και πόσο μόνος.

Γι' αυτό, ας τον πιάσουμε απ' το χέρι και ας μην τον κοροϊδεύουμε. Ας τον προσέχουμε και ας μάθουμε και τους άλλους  να τον προσέχουν και να τον σέβονται.
Να είμαστε καλοί μαζί του, γιατί και ο Χριστός μας ήταν καλός με τον τυφλό που τον θεράπευσε.


(Για γονείς και εκπαιδευτικούς: Η τυφλόμυγα μπορεί πολλά να διδάξει τα παιδιά μας για την ευαισθησία των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Διαβάστε εδώ θεματικές αναλύσεις με βάση το παιχνίδι αυτό και θέματα για κοινωνική συζήτηση με τα μικρά και μεγαλύτερα παιδιά μας.)

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ

Όταν αρνούμαστε την συμπαράσταση σε έναν συνάνθρωπό μας, ουσιαστικά αρνούμαστε να την λάβουμε και εμείς σε κάποια δύσκολη στιγμή.
Ο πνευματικός κανόνας "κάνε στους άλλους αυτό που θα ήθελες να σου κάνουν εσένα" και η μοιραία φράση που άκουσε ο Απόστολος Πέτρος "μάχαιρα έδωσες, μάχαιρα θα λάβεις" διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις και την άρνηση ή την αποδοχή να βοηθήσουμε αλλά και να βοηθηθούμε σε κρίσιμες καταστάσεις.

Συμπέρασμα: ό,τι κάνουμε θα πάθουμε, όπως και οι ήρωες της επόμενης ιστορίας που μοιάζει με παραμύθι, είναι όμως πέρα για πέρα αληθινή.
Με πολύ παραστατικό τρόπο μας δίνει να καταλάβουμε το "δούναι και λαβείν" των ανθρωπίνων σχέσεων.